امشب شب تولد من هیشکی منو یادی نکرد
بجز ,بجز یه بغض تو گلوم هیشکی برام شادی نکرد
موقع فوت کردن شمع کسی کنار من نبود
هیشکی بهم زنگی نزد کسی یاد من نبود
خودمو دلداری میدم که الن میرسی
آخه بجز چشمای تو نمونده هیشکسی
ثانیه خبر میدن که اخر شبه
اما هنوزم دل من پر از تاب و تب
هرچقد دور میشم ازت باز بهم نزدیکه نگات
هرچی شلوغ میشه دورم باز تو گوشمه صدات
تو چیکار کردی با منو احساسم
که دیگه جز تو کسیو نمیشناسم
هرچی سعی کردم بعد تو عاشق شم نتونست هیشکی پرکنه جاتو واسم
من بعد تو هیچوقت نتونستم از فکر تو دست بردارم
هر روز دارم به خودم دروغ میگم اما شب با خیال تو بیدارم
من بعد تو هیچوقت نتونستم از فکر تو دست بردارم
هر روز دارم به خودم دروغ میگم اما شب با خیال تو بیدارم
از واژه ها خسته شدم بذار یکم سکوت کنم
بدتر از این عذابی نیست که تو خودم سقوط کنم
وقتی که با بودن تو تموم نمیشه مشکلم
دیگه چه فرقی میکنه چجوری رد شی از دلم
چجوری رد شی از دلم
وقتی که حرف قلب من بجایی راه نمیبره
حرفامو از چشام بخون سکوت ما قشنگ تره
حرفامو از چشام بخون شاید ســـکـــوت یکار کرد
شاید یه تصویری بشه برای این روزای سخت
برای این روزای سخت
مستانه پاشید اسب سیاهی
در پنجه ی نور یالی رها را …
طاووس دشتی آهوی کوهی
باور نداری این مُدعا را…
من ببر صبرم تا لمس دستت
سیری نباشد این اشتها را …
بر صورتت به از گردنت آه
عرضی بلندیم در طول کوتاه
پیری نباشد اندام ما را
آسوده طی کن اندازه ها را
بر صورتت به از گردنت آه
عرضی بلندیم در طول کوتاه
پیری نباشد اندام ما را
آسوده طی کن اندازه ها را …
من و تو و زمین،حضوری اتفاقی
خطوط خالی از،خمیم و بی تلاقی
پُر از شنیدنی ترین،ترانه هائیم
ببین اسیر این سکوتِ بد صدائیم
شبیه تو پرنده‌ای که میرود به سمت خورشید
شبیه من ترانه‌ای میان شعله های تردید
نشسته‌ام به انزوا به رنگ و بوی بی پناهی
به خلوتم نمیرسد حضور روشن پگاهی
غزل نشد خیال من جنون من نگفته باقیست
چه ترسم از ستیز شب که صلح سینه‌ام چراغیست
شبانه‌ی بی صدائیست ترانه‌ای بی تو دم نمیزند
بخوان که با صدای تو جوانه میزند سرودم
آنچه را میپرورانی،پشتِ پیشانی بگو
بی نقاب از چهره های،بکرِ پنهانی بگو
ای کاش تنهایی نبود این،در کنارم ماندنت
جاده می رقصد به سازِ،بی محابا راندنت
باد و طوفانی که هم تصمیم کوچت میوزند
از تمام رد پاهاشان پشیمان میشوند
باره اولی که دستام گره خورد دوره تنم
فهمیدمش یعنی چی فهمیدم باشی بهترم
اولین بوست برام آخرین افسانه بود
حس بودن برام کنارت تنها بهانه بود
بهت عادت کردم به حسم به تو حسادت کردم
به آرامشه تویه چشمایه تو به دوست داشتنه تو عادت کردم
بهت عادت کردم
به حسم به تو حسادت کردم
به آرامشه تویه چشمایه تو
به دوست داشتنه تو عادت کردم
پایدار
میخای بری وی چشت چیز دیگه میگه
نگو مال من نیست دنیا حتی یه لحظه واسه یه لحظه
یه عطسه اگه هستش دلیل صبرت
من میگم اصلش که دلیل ترسه این حرفه فقط شعره این خط رو مغزت
نفس من …
این واسه اونایی که تا تن بازن نه صب میخابن نه شب میخابن
اشکال نداره بقیه بگن بازم
دور من اصن پلنگ نیست
دیوونتم همینو بس
یه ثانیه نگاه تو چشم تو بسه برام
یه ثانیه دیگه میمونی تو خاطره هام
تو مثه زندگی خوبی برام از تو نفس میخوام
یه ثانیه نباشی تو جلو چشام غمه
یه ثانیه که همه زندگیه آدمه
همه ی عمر اگه باشی کمه کی اینو میفهمه
هوایت عشقت اومده هوایه قلبه من بده
یه حالته عجیبیه دلم دوباره پر زده
یه ثانیه یه هم نفس نفس همین یه ثانیست
دلم میخواد داد بزنم دیوونتم همینو بس
