متن آهنگ مریض حالی از محسن چاوشی
متن آهنگ مریض حالی از محسن چاوشی
نه جیک جیک مستانت ، نه سردی زمستانت
رجوع کن به دستانت
که روز های بسیاری ، که ظلم ها روا کردی
به دست های بسیاری
شبانه مردِ گاریچی ، به خانه میکِشد خود را
اگر که مادیان (اسب ماده) خسته ، اگر طناب هم پاره
درون مرد همواره ، کشیده میشود باری
مریض حالی ام خوش نیست ، نه خوابِ راحتی دارم
نه مایلم به بیداری
درونِ ما تفاوت هاست ، تو مبتلا به درمانی
نه من دچار بیماری
کنار تخت میخوابم ، مگر هوا که بند آمد
نفس کشیدنت باشم
تو روز میشوی هر شب ، و صبح میشوی هر روز
تو خوابِ راحتی داری
خیال بافی ات بد نیست ، خیال کن که خواهی رفت
همین که رفتی و مُردم ، تلاش کن که برگردی
و در کمال خونسردی ، مرا به خاک بسپاری
زیاد یاوه میگویم ، گره بزن زبانم را
زیاد از تو مینوشم ، بگیر استکانم را
بگیر هر چه را دارم ، ببخش هر چه را داری
مریض حالی ام خوش نیست ، نه خوابِ راحتی دارم
نه مایلم به بیداری
درونِ ما تفاوت هاست ، تو مبتلا به درمانی
نه من دچار بیماری
کنار تخت میخوابم ، مگر هوا که بند آمد
نفس کشیدنت باشم
تو روز میشوی هر شب ، و صبح میشوی هر روز
تو خوابِ راحتی داری
تو را شبانه تا هر شب ، به روی شانه خواهم برد
تو را شبانه خواهم مرُد
شبانه های لب هایم ، لبانه های شب هایت
شبانه های بیداری
چه بیقرار و سنگین بار ، به خانه میکَم خود را
چه بیگدار در قلبم ، زبانه میِکشی خود را
من از تو سخت دلگیرم ، تو از که سخت بیزاری
